17 mei: Death Valley - Rachel

Route: 235 mijl/375 km


Grotere kaart weergeven

Vanmorgen werden we om 06:30 wakker. Omdat het vandaag extreem warm zou worden in Death Valley wilden we graag bijtijds vertrekken. Nadat we alles weer in de auto hadden geladen, zijn we even bij de winkel van Stove Pipe Wells gestopt om brood, extra water en ijs voor de koelbox te halen. We hadden nog broodjes over van gisteren die we onderweg als ontbijt gegeten hebben. Na een half uurtje rijden, waarbij we onderweg weer een slang de weg zagen oversteken, kwamen we aan bij onze eerste stop van vandaag; Rhyolite Ghosttown. Vlak voor het spookstadje zijn we eerst gestopt bij het Goldwell Open Air Museum. Hier staan een aantal kunstwerken verspreid opgesteld waar we natuurlijk wat foto’s van gemaakt hebben. Vooral het kunstwerk dat een aantal spoken aan het laatste avondmaal moest voorstellen, was erg fotogeniek. Vervolgens zijn we naar de overblijfselen van het stadje gereden. Rhyolite is in 1905 gesticht nadat er een jaar eerder goud was gevonden. Na de grote aardbeving van 1906 stortte het financiele wezen in, waardoor er minder geld beschikbaar was om de mijnen te financieren. In de daaropvolgende jaren werd het alleen maar slechter en er werd bovendien veel goud gevonden noordelijk van Ryolite. In 1920, 15 jaar nadat het gesticht was, had bijna iedereen de stad alweer verlaten. Sommige gebouwen zijn nog in redelijk goede staat, zoals het treindepot, terwijl van andere gebouwen nog slechts ruines over zijn gebleven. Toen we foto’s stonden te maken van het treindepot, stopte er een man om ons te waarschuwen voor ratelslangen. Volgens hem waren ze op dit moment erg actief. We bedankten hem voor de waarschuwing en vertelden hem dat we extra goed zouden opletten. We komen er ook liever geen tegen als het even kan ;) We hebben nog wat foto’s gemaakt van de andere gebouwen, waaronder het bijzondere ‘bottle house’ gebouwd door Tom Kelly in 1906. In plaats van stenen heeft hij flessen gebruikt om het huis te bouwen.







Na ons bezoek aan Rhyolite zijn we een aantal mijlen teruggereden om vervolgens rechtsaf te slaan naar Titus Canyon. Deze 27 mijl lange onverharde weg schijnt erg de moeite waard te zijn volgens Marjan dus dat willen we graag met onze eigen ogen gaan aanschouwen. Het eerste gedeelte is nog vrij vlak maar wel erg ‘bumpy’. Er zitten een paar heftige stukken bij. Na een aantal mijlen beginnen we aan de afdaling de vallei in. De Oh’s en Ah’s zijn weer niet van de lucht, het is hier schitterend! Je voelt je hier helemaal alleen op de wereld, in de wijde omtrek is geen mens te zien, alleen die overweldigend mooie natuur. Er staan er hier ook nog veel bloemen in de bloei, dat maakt het extra mooi.



Na een tijdje gaat de weg geleidelijk aan naar grote hoogte. Vanaf boven heb je een prachtig uitzicht op de vallei waar we zojuist nog reden. We rijden verder en zien onderweg nog de overblijfselen van het stadje Leadville.










Vlak daarna begint het laatste en tevens meest bijzondere gedeelte van de route, namelijk het stuk door Titus Canyon. De weg slingert door de canyon en is op sommige plaatsen vrij nauw. We vinden het helemaal geweldig! Eigenlijk veel te snel komen we bij het einde van de canyon. Wat was dit genieten zeg!





Via hwy 190 rijden we verder naar het noorden om een bezoek te brengen aan Ubehebe Crater. Deze krater is ontstaan na een vulkanische uitbarsting zo’n 2000 jaar geleden. Voor geologische begrippen is dit dus nog een vrij jonge krater. Bovenaan de krater waait het erg hard, dus we maken wat foto’s en rijden dan weer verder.



Na een aantal mijlen komen we aan bij Scotty's Castle. Deze replica van een Spaans landhuis heeft maar liefst 25 kamers en is in de twintiger jaren van de vorige eeuw gebouwd door Albert Johnson. Hij koos ervoor om zijn huis in Death Valley te bouwen omdat zijn gezondheid baat zou hebben bij het droge en warme klimaat. Het kasteeltje heeft zijn naam te danken aan een goede vriend van Johnson, de goudzoeker Walter Scott. Deze woonde in het huis na de dood van Johnson, en is hier ook begraven. Het huis ziet er schitterend uit, maar vooral ook het groen eromheen. Het is echt een oase midden in de woestijn. We nemen rustig de tijd om wat foto’s te maken en kijken even in de giftshop rond. Daarna besluiten we in de tuin aan een van de picknicktafels onze lunch op te eten. Terwijl we zitten te eten loopt er opeens een coyote langs ons heen. Ik schrik me helemaal dood want ze zien er best angtaanjagend uit! Gelukkig laat de coyote ons met rust en loopt rustig verder ;)







We rijden Death Valley uit en we verlaten hier ook meteen de staat Californië en rijden Nevada weer binnen. Via route 95 rijden we naar de semi-spookstad Goldfield. Hier tanken we de auto weer vol. We lopen wat rond en verbazen ons over de rotzooi. Verlaten, half ingestorte huizen en bewoonde huizen en trailers wisselen elkaar af. Overal ligt troep en staan afgedankte auto’s en caravans. We rijden verder en stoppen dan bij het verlaten Goldfield Hotel. Dit eens zo mooie hotel is nu verlaten en volgens de inwoners van Goldfield spookt het hier. Natuurlijk lopen we even om het gebouw om te kijken of we ergens een spook kunnen spotten. Helaas zien we niets, maar misschien verschijnt er wel een op de foto’s die we hebben gemaakt ;) We rijden ook nog even over de begraafplaats van Goldfield. De oude begraafplaats ziet er erg luguber uit. Zelfs de omgeving ziet er hier doods uit.



We rijden verder naar Rachel, onze eindbestemming van vandaag. We komen alleen nog door de plaats Tenopah en daarna is er zo’n 120 mijl geen bewoning meer te zien. Ik had verwacht dat de route naar Rachel saai zou zijn, maar niets is minder waar. We rijden mijlenlang door een mooie bergachtige omgeving. Dit hele gebied is een ‘open range’. Dit betekent dat de koeien en paarden hier vrij rondlopen. We zien dan ook regelmatig grote kuddes koeien en op een plek spotten we ook een aantal paarden. Helaas zien we onderweg ook tweemaal een doodgereden kalfje langs de kant liggen.



We genieten van het landschap en voordat we er erg in hebben komen we in het gehucht Rachel aan wat enkel bestaat uit een verzameling trailers. Voordat we Rachel binnenrijden, plakt Jerry eerst nog een AllesAmerika.com sticker op het bord waarop Extraterrestrial Higway' staat. We zijn benieuwd welke forumlid als eerste de sticker gaat spotten!

Rachel dankt haar naamsbekendheid aan het dichtbijgelegen uiterst streng beveiligde Nelis Airforce legerbasis, ook wel Area 51 genoemd. De basis is in het verleden door UFO-aanhangers vaak genoemd als locatie waar de Amerikaanse overheid buitenaardse intelligente wezens verborgen zou houden. Ook zouden in deze omgeving regelmatig ufo’s gespot worden. De eigenaars van het motel waar we slapen, de little a’le’inn, buiten dit commercieel natuurlijk goed uit. Alles in en om het motel staat in het teken van buitenaardse wezens en er worden dan ook veel, vooral kitscherige, souveniers verkocht in de winkel. We checken in bij Pat, de zeer hartelijke eigenaresse. Ze vertelt ons dat we de enige gasten zijn van vandaag. Ze brengt ons naar onze ‘trailer’. We wisten vantevoren dat het motel zeer eenvoudig zou zijn, maar toch valt de kamer best mee eigenlijk. Het is schoon en de bedden zien er comfortabel uit. We vinden het eigenlijk wel speciaal om hier te overnachten. Nadat we ons opgefrist hebben, gaan we naar de winkel annex restaurant om wat te eten. We nemen allebei een hamburger met frietjes en die smaakt heerlijk. We kopen nog wat kleine dingetjes voor Joshua (we zeggen lekker niet wat ;)) en gaan dan naar onze kamer om nog lekker wat te relaxen en alvast het verslag te maken.





Het weer van vandaag:

Death Valley: 47ºC
Buiten Death Valley: 38°C



Klik hier voor de foto's

Volgende ->